Liefdeslied in tien verdiepingen - Richard Milward

Weer een boek met een titel die me greep.
En wat voor een boek. Een boek zonder alinea's. Geen hoofdstukken. Maar een grote brok tekst.

Best moeilijk om te lezen. Want, waar moet je stoppen? Hoe weet je waar je gebleven bent? Hoe leg je het boek weg?
Maar het is me gelukt!



Enkele mooie fragmenten:

Gek dat drank je eerst vol zelfvertrouwen pompt, al je zorgen en moeilijkheden doet verbleken, maar dat het er dan later weer moet worden uitgepist, waarbij je nachtmerries als een ondoordringbare stroom worden blootgelegd. Dat heet dan een kater.


Ze verbaast zich over Johnnies plotselinge bekwaamheid in bed – in plaats van aan een spies te worden geregen en doorboord te worden is het nu net alsof ze over een vijftien centimeter lange regenboog op en neer glijdt.

Als niemand over opmerkelijke dingen spreekt - Jon McGregor

Soms word je gegrepen door een titel van een boek. Dan vind je die zo mooi, dat je het boek pakt, de achterflap leest en denkt laat ik dit maar eens lezen.
Want zeg nou zelf: is dit geen mooie titel?.
De schrijver was onbekend voor mij. Maar wat schrijft hij mooi en goed.



Een fragment:

Hij zegt mijn dochter, en alle liefde die hij heeft ligt omvat in de klank van zijn stem wanneer hij die twee woorden zegt, hij zegt mijn dochter je moet altijd kijken met allebei je ogen en luisteren met allebei je oren. Hij zegt de wereld is heel groot en er zijn o zo veel dingen die je zou kunnen missen als je niet oplet. Hij zegt er zijn aldoor zoveel opmerkelijke dingen vlak voor ons, maar onze ogen hebben iets als wolken voor de zon en onze levens zijn fletser en armer als we ze niet zien als wat ze zijn.
Hij zegt, als niemand over opmerkelijke dingen spreekt, hoe kun je ze dan opmerkelijk noemen?

De ster Henry Smart - Roddy Doyle

Roddy Doyle behoort tot mijn favoriete schrijvers. Hij heeft vele mooie boeken op zijn naam staan.
Denk hier bij aan 'The Commitments', 'Dr bastaard', 'De bus', 'Paddy Clark ha ha ha', 'De vrouw die tegen de deur liep'. Ook'De ster Henry Smart' is daar een van. Het is het eerste deel van een trilogie. De trilogie schets een geschiedenis van het gewone Ierse volk.
Hij weet armoede in een paar zinnen te beschrijven.

Het betreffende fragment:

Ze liepen het korte stukje naar hun nieuwe woning. Melody hield Henry’s arm vast en kreeg weer een blij gevoel. Het was lekker koel, ze was getrouwd en op weg naar huis. Een paar hoeken om, een paar donkere stegen door.
Naar Silver Alley 57.
Naar een kamer op Silver Alley 57. Twee trappen op, de deur door, de bovenste kamer aan de voorkant. Een eigen kamer. Een kamer met een raam, een raam dat het deed en dat open en dicht kon. Het was ooit een kinderkamer geweest. Zo’n honderd jaar later waren de pasgetrouwde Smarts er blij mee. Hij was helemaal voor hen alleen; al die rust en ruimte, zoiets hadden ze nog nooit gehad. Ze bleven in de deuropening staan, kwamen weer op adem en keken in hun huis. Wat ze allemaal niet bezaten. Ze hadden stevige, dikke muren en een raam. Ze hadden een matras, vers stro, een stoel en een krukje. Ze hadden een theekist voor de kolen en een tweede kist als tafel. Ze hadden een bloembak voor het raam die wachtte op bloemen. Ze hadden een schoorsteenmantel en daarop stond een blauw Mariabeeld. Ze hadden twee kommen zonder al te veel barsten en twee borden waarin helemaal geen barsten zaten. Ze hadden messen, vorken en een lepel. Een waterkan, een waskom, een mooie grote ketel en een toiletemmer. Een petroleumlamp en een heel nieuw stuk Sunlightzeep. Een oude koektrommel om het eten in te doen en een stuk metaalgaas voor over de melk. Ze hadden kleren aan hun lichaam en ook nog iets daarnaast. Ze hadden iemand die de huur ophaalde voor de huisbaas, een politieman, Costello, elke vrijdag om zes uur ’s avonds, en daar waren ze helemaal niet bang voor; ze hadden het geld op een stapeltje klaarliggen op de schoorsteenmantel. De houten vloer was schoon, hun raam glom. Henry’s doordeweekse been stond in een hoek. Ze hadden een laken dat van meelzakken was gemaakt en als dekens een paar suikerzakken. Ze hadden wat brood en kaas in de trom en een klomp boter die goed bleef in de waterkan. Ze hadden alles wat ze nodig hadden; het was allemaal van hen.
Hij ging op de stoel zitten, zij nam het krukje.
Een kamer voor hen alleen. Zij konden de deur dichtdoen en de rest van het huis buitensluiten.

Vriendschap - Het Goede Doel

De Nederpop is populair in de jaren '80. Verschillende bands komen op: Doe Maar, Toontje Lager, Drukwerk en Het Goede Doel. Deze laatste band had mijn voorkeur. Ik weet niet precies waarom. Doe Maar was veel populairder. Had ook veel meer hits op hun naam. Misschien had het wel te maken met het liedje 'Vriendschap'. Het refrein gaf toen precies mijn gevoelens weer.
'Vriendschap' werd een van de grootste hits van Het Goede Doel. Het nummer verscheen op hun album België uit 1982. De tekst van dit nummer is geschreven door Henk Westbroek.

Het refrein:

Eén keer trek je de conclusie
Vriendschap is een illusie
Vriendschap is een droom
Een pakketje schroot
Met een dun laagje chroom

De zaak 40/61 - Harry Mulisch

Een reportage over de oorlogsmisdaden van Adolf Eichmann. Eichmann was een Duits-Oostenrijks SS-functionaris in het Derde Rijk en een van de hoofdverantwoordelijken voor de massamoord op de Joden. Hij werd op 11 mei 1960 door een team van geheim agenten van de Mossad en de Shin Beth ontvoerd uit Argentinië, waarna in Israël een proces tegen hem begon in april 1961. Op 15 december 1961 werd hij door een Israëlische rechtbank als oorlogsmisdadiger veroordeeld en daarop in de nacht van 31 mei op 1 juni 1962 geëxecuteerd door ophanging.

Harry Mulisch heeft hier uitgebreid verslag van gedaan. Het boek is verdeeld in 14 hoofdstukken, die chronologisch lopen van 26 maart 1961 tot 30 september 1961. Talrijke tekstpassages zijn in het Duits, omdat in die taal de nazisymboliek nu eenmaal het origineelst wordt getroffen. Naast het bijwonen van het proces, reist de auteur vol bewondering en fascinatie binnen de grenzen van de staat Israël van 1961.


Een klein fragment:

Van de misdaden, die in Hitlers machtsbereik gepleegd zijn, zeggen de neo-nazi’s: het zijn leugens. De Duitsers zeggen: het waren de nazi’s. De Europeanen zeggen: het waren de Duitsers. De Amerikanen zeggen: het waren de Europeanen. De Aziaten en Afrikanen zeggen: het waren de blanken. Eens zal men zeggen: het waren de Mensen.

Perfecte misdaad - Helen Fields

Een thriller van Helen Fields. Alweer de vijfde met Luc Callanach en Ava Turner in de hoofdrol. Het verhaal speelt zich af in de omgeving van Edinburgh. Er zijn een aantal gevallen van zelfdoding. Of zijn het toch moorden? Lees het in dit spannende verhaal.

Mooie fragmenten in een thriller? Ja, dat kan.

Dit vond ik mooi:


Het leven. Niet de dood. Hij was dol op dieren. Dieren leverden strijd om te overleven. Ze vochten om te paren, te eten en hun jongen te beschermen. Ze gaven zich nooit gewonnen. Mensen waren anders. Mensen waren egocentrisch, slachtoffers van hun eigen evolutie, naar binnen gekeerd. Hij vroeg zich af op exact welk moment homo sapiens niet meer reageerde op zijn omgeving en in zijn eigen hoofd begon te leven. De moderne mens teerde de godganse dag op medelijden en analyseerde zijn emoties alsof hij op de set van een realityserie woonde. De moderne mens hechtte zo weinig waarde aan het geschenk van het leven dat hij het zomaar kon verkwanselen.

Het reservaat - Ward Ruyslinck

Ward Ruyslinck was een van de schrijvers waarvan ik boeken heb gelezen voor mijn literatuurlijst op de middelbare school. Hij heeft vele boeken geschreven. Waaronder deze in 1964.
Het reservaat, waarschijnlijk zijn beroemdste boek, vertelt hoe onze maatschappij, gebouwd op nut en winst, op een meedogenloze manier de gevoelige, kwetsbare, muzische enkeling verdringt en ten ondergang doemt. De hoofdfiguur Basile Jonas, een van de witte olifanten in de grijze kudde', is in de Nederlandse letteren zo langzamerhand een klassieke symbool geworden van het integere, idealistische gevoelstype, dat de handschoen opneemt tegen een gecollectiviseerde, utilitaire, corrupte samenleving. Het is een van de eerste boeken waarbij bepaalde zinssneden mij zijn bijgebleven.

Het fragment dat indruk op mij heeft gemaakt:

Van alle levende wezens is de mens het wreedst. De bloeddorstigste dieren doden uit honger of uit zelfverdediging. Alleen de mens, het enige redelijke onder de levende wezens, doodt uit fanatisme, sadisme, afgunst, machtswellust en zelfs uit verveling.